Pies żebrze przy stole – jak go tego oduczyć?

Patrycja Jagiełło-Wiater – behawiorysta, kynoterapeuta, treser

www.psiuniwersytet.pl

Jeśli pies żebrze przy stole, to musiał się tego nauczyć

Warto pamiętać, że łatwiej psa czegoś nauczyć niż oduczyć. Dużo trudniej jest oduczyć dlatego, że najpierw musimy jedno zachowanie psu z głowy wyjąć, a drugie włożyć. Jeżeli pies żebrze przy stole, ślini się, piszczy, to na pewno już kiedyś przy tym stole coś dostał lub coś z tego stołu spadło mu pod nos.

Pudełko z wypadającą kiełbasą

Prosty przykład: mój pies nigdy nie wchodził do kuchni, nie był zainteresowany lodówką, nie wiedział, co to takiego. Ale pewnego razu musiałam wyjechać i zostawiłam go pod czyjąś opieką. Gdy po tygodniu wróciłam, zachowanie psa nie bardzo się zmieniło, ale była jedna różnica: w momencie otwierania i zamykania lodówki, mój pies, jak w thrillerze, nagle się pojawiał. Dźwięk otwierania lodówki zaczął coś dla niego znaczyć, co było dla mnie jasnym sygnałem, że coś z tej lodówki kiedyś dostał. Zaczęłam wypytywać opiekunów, ale zapierali się, że tak jak prosiłam, pies nie był karmiony niczym z lodówki. W końcu jednak przyznali, że któregoś dnia wypadło z lodówki pętko kiełbasy, ale pies go nie wziął. A skoro był taki grzeczny i nie wziął, to żal było mu nie dać. No i potem lodówka, to otwierające się pudełko z wypadającą kiełbasą, zaczęła się mojemu psu kojarzyć z czymś dobrym. Pies bardzo szybko się uczy i cały czas myśli, kombinuje. Do tej pory jest tak, że kiedy odwiedzam rodzinę, mój pies, który nie żebrze przy stole, dokładnie wie, kto jest najsłabszym ogniwem i właśnie przy nim zawsze siedzi i czeka, aż coś dostanie.

Pies żebrze przy stole - można go tego oduczyć.

Pies żebrze przy stole? Najlepiej do tego nie dopuścić, ale jeśli już mamy z tym problem, trzeba być konsekwentnym i nie karmić psa przy stole.

Mowa ciała

Dlatego właśnie najprościej byłoby od początku wprowadzić jakieś zasady i potem ich przestrzegać. Łatwo się mówi, trudniej się robi. Tak naprawdę to nie psy powinniśmy oduczać żebrania, ale siebie karmienia ich przy stole. Pamiętajmy, że pies się komunikuje. Jak? Przez mowę ciała. Na przykład, jeżeli jem kanapkę, a pies żebrze, to tłumaczenie psu: „nic ci nie dam” pies rozumie jako: „jest nadzieja”. Czyli myśli, że prawie udało mu się coś wyżebrać, bo tak odebrał mój komunikat. Drzwi się już uchyliły. Jeżeli teraz prawie dałam mu nadzieję i za chwilę mu ją odbiorę, bo wrócę do jedzenia kanapki, to co wywołam u psa? Poczucie, że musi bardziej prosić, bardziej się postarać. Zaczyna więc szczekać, dźgać mnie nosem, włazić na stół.

Ignorować do skutku

Jeżeli więc pies żebrze przy stole, a my chcemy mu po psiemu powiedzieć „nie dam”, to musimy go po prostu zignorować. Bo gdy chcę kogoś zignorować, nie mówię „ignoruję cię”. To jest zaprzeczenie ignorowania, ponieważ poświęcam komuś uwagę. Jeżeli chcę, żeby pies poczuł się „odsunięty”, żeby poczuł, że drzwi się jednak zamknęły i że się nie otworzą, to wysyłam mu sygnał uspokajający i odwracam się do niego bokiem lub plecami. Nie wystarczy się raz odwrócić, żeby pies przestał żebrać, bo on nie jest głupi, szybko zrozumie co jest grane i podejdzie z drugiej strony. Może te drzwi jednak się otworzą. Więc znowu się od niego odwracamy. Uwielbiam pojawiające się często pytania: do kiedy? Ile razy? Odpowiedź brzmi: do skutku. Niektórym psom wystarczą 3 razy, inne potrzebują więcej.

Pies potrafi żyć bez szynki

Oczywiście im bardziej pies jest przyzwyczajony, im głębiej ma zakorzeniony nawyk proszenia o jedzenie, tym dłużej trwa oduczanie. To nie jest tak, że pies trzy lata uczył się żebrać, a na jedno pstryknięcie palcem przestanie to robić. Natomiast, naprawdę wystarczy kilka dni się przemęczyć i pies się oduczy. Czasami patrzę na właścicieli i nie wiem, kto bardziej się męczy: pies, który nie dostał smacznego kąska, czy człowiek, który mu tego kąska nie dał. Proszę mi uwierzyć, że pies naprawdę nie umrze z głodu, jeśli nie dostanie kawałka szynki, ziemniaka czy chleba. Proszę też pamiętać, że jedzenie ludzkie jest zawsze dla psów bardzo atrakcyjne, ponieważ my mamy dużo więcej kubków smakowych i nasze jedzenie jest bardziej wysublimowane, więc – smaczniejsze. Co nie znaczy, że zdrowsze.

Otyły pies to smutny pies

Najczęściej jest odwrotnie. Nasze dobre chęci, żeby psu dogodzić, przekładają się na jego gorsze zdrowie, gorsze zachowanie. Pewna osoba ode mnie z rodziny uważa, że jestem jedną z najgorszych właścicielek psów jakie zna, ponieważ nie daję psu żadnych smakołyków z grilla. Żadnych kiełbasek, boczku, karkówki. Jak można nie dać tego psu? Informuję więc wszystkich właścicieli: pies potrafi żyć bez szyneczki czy bułki posmarowanej masłem. Kiedyś pracowałam z psem, który powinien ważyć siedem kilo, a ważył siedemnaście. Oczywiście był osowiały, miał depresję. A właściwie nie miał depresji, był po prostu otyły, żeby nie powiedzieć gruby. Na moje pytanie, co pies lubi jeść, właścicielka wyjęła kiełbasę podwawelską. Pęto wystarczało mu na 2-3 dni. Kiedy się rozstawaliśmy pies ważył już tylko 9 kg i nagle przeszła mu depresja i osowiałość.

Zobacz też:

Przywitanie z psem – czego nie robić

Lęk separacyjny – czym jest, przyczyny