lek.wet. Emilia Klim – stomatolgia weterynaryjna
www.stomatologweterynaryjny.pl
Emilia Klim – Facebook
Kamień nazębny nie jest chorobą
Często powodem wizyt w gabinecie jest kamień nazębny. Opiekunowie się tego kamienia bardzo boją. Jest to pewne estetyczne zaburzenie, ale kamień nazębny sam w sobie nie jest chorobą.
Nie walczymy z kamieniem nazębnym jako takim, tylko z płytką bakteryjną, która jest kluczowa w rozwoju chorób przyzębia. Płytka bakteryjna to nic innego jak bakterie, zniszczone nabłonki jamy ustnej, resztki pokarmu i substancje białkowe zawarte w ślinie. To wszystko pokrywa ząb. W momencie, kiedy zwierzę dostarcza wraz z jedzeniem minerałów, płytka ulega mineralizacji. Im dłużej taka płytka leży na zębie, tym bardziej się mineralizuje tworząc kamień. Kamień nazębny jest formą nieaktywną tej płytki bakteryjnej. Forma nieaktywna nie stanowi zagrożenia. Problemem jest to, że kamień ma bardzo szorstką i porowatą strukturę, co wzmaga odkładanie się tej aktywnej formy, czyli miękkiego osadu.
Kamień nazębny usuwa się podczas zabiegu stomatologicznego w pełnym znieczuleniu. Taki zabieg można wykonać praktycznie u każdego pacjenta, bez względu na wiek.
Kamień nazębny – usuwanie
Podczas zabiegu usuwania kamienia zależy nam, by zębom z powrotem nadać idealna gładkość. Jednak samo usunięcie kamienia nie rozwiązuje problemu. Wykonujemy zabieg profilaktyczny, żeby nadać zębom gładkość po to, by później opiekunowi było łatwiej czyścić zwierzakowi te zęby. Tak więc sam zabieg czyszczenia kamienia nie jest kluczowy. Musi być współpraca lekarza, który wykona zabieg, pacjenta, który da sobie umyć zęby i opiekuna, który będzie to robił codziennie. Zabieg to nie tylko usunięcie kamienia. To także pełna diagnostyka, wykonanie zdjęć rentgenowskich, dokładne badanie pacjenta w znieczuleniu, by sprawdzić, czy nie ma innych patologicznych zmian. I później wstępem do jakiegokolwiek leczenia jest usunięcie złogów kamienia, wyczyszczenie zębów, wypolerowanie koron. Dopiero później możemy przystąpić do bardziej skomplikowanych procedur, np. do ekstrakcji chorych zębów.
Kamień nazębny – kwalifikacja do zabiegu
Zabieg stomatologiczny usuwania kamienia praktycznie można wykonać u każdego pacjenta. W tej chwili dostępne są takie leki i mamy takie możliwości, że możemy bezpiecznie znieczulić nawet ciężko chorego pacjenta, np. kardiologicznego czy nerkowego. Dlatego niezwykle ważny jest etap kwalifikacji pacjenta. Podczas wizyty konsultacyjnej oczywiście sprawdzamy stan uzębienia, żeby mniej więcej oszacować zakres działań i widzieć jak je rozłożyć w czasie. Ale osłuchujemy też serce, płuca, sprawdzamy wielkość węzłów chłonnych. Patrzymy na to, czy głowa jest symetryczna, czy nie ma zaburzeń neurologicznych. Pytamy jakie leki pacjent przyjmuje na stałe, analizujemy badania krwi, które opiekun najczęściej przynosi już na wizytę konsultacyjną. Pytamy też o apetyt psa czy kota, o to czy coś się zmieniło w ostatnim czasie, oraz o urazy i takie objawy jak kaszel, duszności, omdlenia.
Wszystkie te informacje mają wpływ na kwalifikację pacjenta. Wiek tutaj nie gra roli. Kiedyś dzieliliśmy pacjentów na starszych młodych, jeśli chodzi o kwestie znieczulenia, w tej chwili te podziały się zatarły. W związku z tym możemy znieczulić pacjenta praktycznie w każdym wieku, nasz rekordzista (pies) miał 23 lata, a kot – 21. Bardzo dobrze zniosły znieczulenie, nic się nie działo, wszystko dobrze poszło. Oczywiście ważne jest też to, żeby zabieg wykonywały osoby, wykwalifikowane i odpowiednio do tego przygotowane. Osoba, która zajmuje się zębami, powinna zajmować się tylko zębami, anestezjolog powinien tylko znieczulać. Nie wyobrażam sobie wykonywania zabiegu stomatologicznego i jednoczesnego kontrolowania parametrów życiowych pacjenta. Jeśli robi się kilka rzeczy naraz, istnieje bardzo duże prawdopodobieństwo, że któraś z nich zostanie zrobiona niedokładnie, albo coś zostanie pominięte.
Kamień nazębny sam w sobie nie jest chorobą. Czy należy go zatem usuwać? A jeśli tak, to dlaczego? Czy zawsze robi się to pod narkozą? O tym mówi lek.wet. Emilia Klim – stomatolgia weterynaryjna.
