Anna Żebrowska – lekarz weterynarii
Lecznica weterynaryjna Teodor
Aparat ortodontyczny – kiedy i dla kogo?
Jeżeli decydujemy się na leczenie ortodontyczne, musimy wziąć pod uwagę charakter psa i decyzję podjąć wspólnie z właścicielem.
Bardzo ważne jest, by pies, który ma zostać poddany leczeniu i mieć założony aparat ortodontyczny, nie był agresywny. Musi to być zwierzak, któremu łatwo będzie wykonywać codzienną higienę jamy ustnej. Z takim leczeniem wiążą się także częste wizyty kontrolne. Właściciel musi brać to pod uwagę.
Zakładanie aparatu
Zakładanie aparatów u zwierząt odbywa się oczywiście w znieczuleniu ogólnym. Dlatego leczenie ortodontyczne można stosować u psów ogólnie zdrowych. Musi to być bowiem pacjent, którego można bez zwiększonego ryzyka poddać znieczuleniu ogólnemu. Trzeba także pamiętać o tym, że będzie on wymagał kolejnych wizyt kontrolnych, które być może również będą musiały przebiegać w znieczuleniu ogólnym.
U psa, któremu założymy aparat szczególnie należy dbać o higienę jamy ustnej – czyścić zęby specjalną szczoteczką, używać weterynaryjnej pasty do zębów. W trakcie leczenia, kiedy pies nosi aparat, nie powinien bawić się zabawkami, które mogłyby go uszkodzić. Taki więc, aby leczenie ortodontyczne przyniosło skutek, wymaga dużo zaangażowania zarówno ze strony właściciela, jak i psa.
Wskazania do leczenia ortodontycznego
Wskazaniem do założenia psu aparatu są wady zębowe, czyli te które dotyczą nieprawidłowego ustawienia zębów w łuku zębowym. Należy jednak pamiętać, że jest to stresujące dla psa i nie zakładać mu aparatu, tylko po to, żeby lepiej wyglądał. Wskazaniem ją jedynie sytuacje, kiedy pies cierpi, wada powoduje ból podczas jedzenia, lub prowadzi do uszkodzeń w jamie ustnej. Leczenie ortodontyczne należy przeprowadzać bardzo umiejętnie. Pies nie może cierpieć.
Podobnie jak u ludzi, leczenie ortodontyczne u psów składa się z dwóch etapów. Pierwszy to tzw. faza czynna, kiedy zakłada się aparat i regularnie kontroluje się jego ustawienie, tak by na psi zgryz działały odpowiednie siły, nie powodując zbyt dużego dyskomfortu. Ten etap trwa około 8 miesięcy.
Drugi etap to retencja, czyli ustawienie aparatu w takiej pozycji, aby utrwaliły się efekty leczenia. Jest to konieczne, by uniknąć nawrotu wady. Faza retencyjna trwa zazwyczaj połowę czasu leczenia czynnego.