Jolanta Kramarz – psycholożka, prezeska Fundacji Vis Maior
www.fundacjavismaior.pl
Pomóż szkolić psy przewodniki. Przekaż 1% podatku na Fundację Vis Maior. KRS 0000 136 590
Na co przeznaczymy 1% podatku?
Zebrane środki przeznaczymy na pomoc osobom niewidomym, które wspieramy w dążeniu do aktywnego życia. Organizujemy specjalistyczne warsztaty, szkolimy psy przewodniki oraz bezpłatnie przekazujemy je osobom niewidomym, dla których nasze psy stają się wsparciem w codziennym życiu i nieocenionymi przyjaciółmi.
Twój 1% to samodzielność tych, którzy nie widzą. KRS 0000 136 590
Dostać psa przewodnika – pierwsze kroki
Zasadniczo psy przekazywane są osobom pełnoletnim (w niektórych wypadkach wcześniej – po ukończeniu 16 lat), które już się poruszają, zdadzą egzamin z orientacji przestrzennej, są odpowiednio dojrzałe, mają miejsce dla psa i środki finansowe na jego utrzymanie.
Osoba niewidoma, która chciałaby dostać psa przewodnika powinna złożyć odpowiednie dokumenty. Musi wypełnić aplikację znajdującą się na naszej stronie internetowej i odpowiedzieć na pytania dotyczące aktywności życiowej, tego jak się porusza, jakie ma doświadczenia ze zwierzętami, czy pracuje zawodowo.
Taka osoba po wstępnej kwalifikacji na podstawie złożonych dokumentów musi przejść kolejny etap, podczas którego sprawdzamy, jak sobie radzi z samodzielnym poruszaniem się. Odbywa też rozmowę z psychologiem, który ma stwierdzić, czy jest na tyle dojrzała, że będzie umiała zaopiekować się zwierzęciem i z nim współpracować. Przygląda się jej również trener szkolący psa, żeby poznać jej charakter, temperament. Potem osoba ubiegająca się o psa przewodnika przechodzi jeszcze szkolenie teoretyczne, na którym dowiaduje się, w jaki sposób opiekować się psem, jakie ma prawa i jak z nich skorzystać. Szkolenie obejmuje również zajęcia psychologiczne, które mają pomóc osobie niewidomej w podjęciu ostatecznej decyzji, a także zajęcia kynologiczne, spotkania z trenerem psa i z weterynarzem.
Celem takiego szkolenia jest pomoc osobie niewidomej w rozwiązaniu problemów, które ewentualnie mogą się jeszcze pojawić, np. z poruszaniem się. W razie potrzeby ma też pomóc wprowadzić jakieś zmiany w jej życiu, na przykład po to, żeby mogła być bardziej aktywna.
Dostać psa przewodnika może osoba pełnoletnia, poruszająca się samodzielnie, która ma odpowiednie warunki, żeby zaopiekować się psem (fot. archiwum Fundacji Vis Maior).
Dostać psa przewodnika – tworzenie więzi
Ostatnim etapem szkolenia jest zżywanie się z psem przewodnikiem i nauka korzystania z komend. To jest dosyć długi proces, który kończy się egzaminem, a raczej takim sprawdzianem, czy dana osoba dobrze współpracuje z psem i czy jest gotowa na jego przyjęcie. Wiadomo jednak, że pierwszy okres po przekazaniu to jeszcze przyzwyczajanie się psa do nowego opiekuna i opiekuna do psa. Wtedy osoba niewidoma może potrzebować jakichś dodatkowych porad. Dajemy jej więc czas na zżycie się ze zwierzęciem. Ona już umie bezpiecznie się poruszać z tym psem, ale może nie mieć jeszcze takiego komfortu, jaki będzie czuła w późniejszym okresie. Kiedy pies już przebywa u osoby niewidomej, to jeszcze się z nią spotykamy. Najpierw po pierwszych 6 miesiącach, a potem raz w roku po to, żeby ewentualnie jej w czymś pomóc, dać wskazówki, a także zobaczyć, jakie pies ma warunki.
Okres oczekiwania na psa przewodnika zależy od tego, czy mamy odpowiedniego psa. Kluczowe jest dopasowanie, ale osoby, które ubiegają się o kolejnego psa mogą być potraktowane w specjalny sposób. Dlatego, że już miały psa. Chodzi o to, żeby nie musiały przeżywać traumy powrotu do białej laski. Wymyśliliśmy też, że pierwszeństwo mają ci, którzy stracili wzrok podczas misji wojennej. Jednak kluczowe pozostaje dopasowanie psa do osoby niewidomej.
Dostać psa przewodnika – jak długo pies pracuje
Pies przewodnik pracuje mniej więcej od drugiego do ósmego roku życia. Potem może zostać zakwalifikowany do dalszej pracy i mieć przedłużony certyfikat jeszcze na rok. Taką decyzję podejmuje weterynarz i trener. Później, jeśli pies nadal ma umiejętności i jest zdrowy, może pracować kolejny rok, czyli ostatecznie do dziesiątego roku życia. Zdarzają się jednak sytuacje, że z powodów zdrowotnych albo behawioralnych (rzadziej), wycofujemy psa wcześniej.
Po przejściu na emeryturę psy przewodniki zostają na ogół z kimś bliskim osoby niewidomej albo z osobą niewidomą, jeżeli ma odpowiednie warunki. W naszej fundacji jest też lista ludzi, którzy mogą stworzyć kochający dom dla psów przewodników na emeryturze. Bardzo nam zależy na tym, żeby pies miał dobre życie po zakończeniu pracy i żeby dobre życie miała osoba niewidoma. Tak więc, kiedy pies przewodnik przechodzi na emeryturę, a osoba niewidoma chce go zatrzymać, sprawdzamy w jakich warunkach będzie dalej przebywał, czy będzie miał zapewnioną odpowiednią opiekę. Jeżeli jesteśmy przekonani, że tak będzie, wówczas przekazujemy psa osobie niewidomej na własność.
Dla osoby niewidomej pies przewodnik to niesamowita pomoc w codziennym życiu i sposób na samodzielność. Jolanta Kramarz – psycholożka, prezeska Fundacji Vis Maior, mówi o tym, kto może ubiegać się o psa przewodnika i co trzeba zrobić, żeby takiego psa dostać.
