Patrycja Jagiełło – Wiater – behawiorysta, kynoterapeuta, treser
www.psiuniwersytet.pl
Drugi przełom behawioralny jest trudniejszym momentem dla właściciela niż przełom pierwszy.
Po 10 miesiącach właściciel ma prawo przypuszczać, że pies jest ułożony i posłuszny, tymczasem okazuje się, że jest inaczej – ten kryzys trzeba przetrwać. Jeśli zrobimy to dobrze, trzeciego przełomu nawet nie zauważymy.
Niestety, nie jest tak, że wszystko, co najgorsze jest za nami i kryzys kończy się wraz z pierwszym przełomem behawioralnym.
Przed nami drugi przełom, także związany ze zmianami hormonalnymi u psa, wręcz z burzą hormonów. Psa w tym okresie możemy porównać do nastolatka – 15-17-letnie dziecko jest już prawie dorosłe, ale jeszcze jednak nie do końca. Wszyscy, którzy mają dzieci w tym wieku lub starsze wiedzą o czym mówię.
Drugi przełom behawioralny – burza hormonalna
Naiwni są Ci, którzy sądzą, że bycie właścicielem psa polega na karmieniu go i wyprowadzaniu na spacer. W dniu, w którym pies odkrywa, że ma charakter i instynkt kończy się sielanka.Teraz jest czas by psiemu instynktowi przeciwstawić swój własny, pokazać kto tu jest Panem. Nie osiąga się tego krzykiem i przemocą, ale żelazną konsekwencją. Brzmi banalnie, a jest bardzo trudne – świadczą o tym ilości oddawanych psów, które właśnie zaczęły okazywać nieposłuszeństwo.
Jest to przełom związany z dojrzewaniem, produkcją testosteronu, ruszają też gonady – panowie zaczynają podnosić nogę, suczki zaczynają mieć pierwsze ruje. W związku z tym zachowanie zwierząt ulega zmianie, ale także ulega zmianie relacja właściciel – pies. Może to być ten pierwszy moment, gdy pies na nas warknie, dlatego, że on po prostu dojrzewa i wykrzykuje nam, że jest dorosły. To jest też moment, gdy pies zapomina, co to jest siad!, co to jest waruj!, czy co to znaczy do mnie!; na tą chwilę ma dużo ważniejsze potrzeby instynktu, który się właśnie włączył. Do tej pory wiedział, że jest psem, a teraz wie już jakim.
Hierarchia wartości się zmienia
Psy, które dotychczas ślicznie się razem bawiły w psim przedszkolu, a teraz spotykają się w starszej grupie – np. amstafy, bawią się oczywiście dalej ( proszę się nie nie niepokoić, nie rzucają się sobie od razu do gardeł), ale zabawy bywają przepychankowe, silniejsze; labradory obsesyjnie czegoś szukają i chcą coś nosić, owczarki zaczynają szczekać, czy podgryzać. To są zachowania mówiące o tym, że instynkt staje się ważniejszy. Zwykle porównuję to do sytuacji, gdy szkolimy sobie psa to przełom behawioralny to jest chwilowa zmiana hierarchii, kiedy bycie psem staje się ważniejsze niż szkolenie. Sama naiwnie myślałam, że mnie z moim psem uda się ominąć ten kryzys. Otóż, mój 9-miesięczny pies był przygotowywany do egzaminu, umiał mnóstwo sztuczek itd. i nagle się zepsuł. Ja do niego siad, a on nic, nie reaguje. Jest to moment ciężki.
Niektórzy właściciele się szybko poddają
Proszę zwrócić uwagę na różne ogłoszenia ‘oddam psa’, i sprawdzić o jaki wiek zwierząt chodzi. Ludzie piszą rzeczy w stylu ‘muszę wyjechać’, czy ‘jestem uczulony’, choć przez 8-10 miesięcy psa było ok. Te 8-10 miesięcy to jest ten moment, kiedy człowiek myśli, że nie wytrzyma, bo pies jest naprawdę zepsuty. Problem polega też na tym, że czasami w tym momencie psu odpuszczamy, czyli dajemy za wygraną. A on nie wróci do stanu sprzed przełomu, zostanie na obecnym i my to my musimy nadrobić szkoleniem, co nie jest równoznaczne z tresurą.
Według mnie tresura, czyli siad, waruj, równaj co do milimetra nie jest tak istotna jak konsekwentne szkolenie. Oczywiście, nauka komend, jest potrzebna – nasz pies musi być sterowny, żebyśmy dali sobie z nim radę. Ja jednak mówię o sytuacji, gdy to, co się straciło podczas przełomu behawioralnego nadrabiamy naszą konsekwencją i więzią ze zwierzęciem. Proszę mnie źle nie zrozumieć, to nie jest tak, że stosujemy tylko szkolenie pozytywne – głaskanie, częstowanie smakołykami i zachwyt nad wszystkim. Konsekwencja to też jest to, że pies wie, kiedy jest nagroda, a kiedy jest brak nagrody, czyli kara. Nie zawsze karą jest tylko kara cielesna, czasami kara ignorowania, nie zwracania uwagi, czyli tzw. odłożenie psa dla takiego labradora jest straszną karą.
Zobacz też:
